Tam 39 gündür durmadan düşünüyorum. Niye ?.. Niye gittin ?.. Niye bıraktın beni ?.. Niye bitti ?..
Düşünüyorum düşünüyorum ama elimde hep saçma bir neden kalıyor. Aklım almıyor..
Yani neye dayanarak benim değiştiğimi iddia edipte gidebildin.. Her şekilde düzelebilirdik. Düzelmeyecek bir şey değildi ! Herkes ikinci şansı hak ederken biz niye etmedik ?!
Gerçi ben gün geçtikçe seni daha çok özlerken,sen beni çoktan unutmuşsundur ya o ayrı..
Daha doğum gününe bir sürü zaman varken, ben şimdiden "arasam mı aramasam mı" derdine düşüyorum. Korkuyorum.. Ararsam 'Sen kimsin ?' demenden.. Eğer öyle dersen telefonu hoparlöre dayar İsmail YK-Allah Belanı Versin'i dinletirim vallaha bak !
Onu bunu boşverdim. Peki ya 3 saat önce yaptığım,söylediğim ne varsa unutma özürlülüğüm varken; seninle yediğimiz her boku ayrıntısına kadar hatırlamama ne demeli ??
Ama ben cidden özlüyorum seni. Hani öyle böyle değil.
Tam 39 gündür durmadan,daha fazla özlüyorum..
Durmadan,daha çok düşünüyorum..
Durmadan,daha çok dua ediyorum.. Sonra 'Amin !' diyorum,olmayacak bir duaya..
Geri dönseneee. Mutlu mesut yaşayalım yine. Hadi. Gel geri. Gel dedim ! Ağlarım bak, yine..
-İS-
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.