Evdeyim. Uzatmayacağım. 1 saat öncesine kadar dışarıda sürttüm ama şu an evdeyim. Yeni yıla girerken de evde olacağım. Ve bundan mutluluk duyuyorum.
Hayır amına koyim! Kimi kandırıyorum? Bundan mutluluk falan duyduğum yok. Bi sevgilim olsaydı şimdi, öpüşerek girerdik yeni yıla. Ya da arkadaşlarım bizim evde olsaydı şimdi altımıza işeyene kadar güler, kusana kadar içer, başımız dönene kadar dans ederdik. Yani ne bileyim farklı bir şeyler yapardık en azından. Bu ne şimdi yani elimde bir tane bira, bilgisayarın karşısında bunu yazıyorum. İçeride annemler tombala oynuyorlar, çok güzel hareketler bunları izliyorlar falan... Gayet sıradan bi akşam yani ya da gece. Gerçi sıradan değil lan. Ben her gece bilgisayar başına geçip bira içmiyorum, yanlış anlama okuyucu. Oğlum çok sıkıcı lan. Hiç heyecanlı değil. Zaten biralar artık ablak bişey olmuş. Hiç böyle hafifte olsa bi çakır keyiflik etkisi falan yok abi, yok. Millet orda burda yeni yıldan beklentilerini sıralıyor, bende sıralıyım bari. Benim yeni yıldan beklentilerim; karnemde zayıf olmasın,bi de yine teşekkür alıyım (bak bi de nasıl mütevaziyim. Takdir değil, teşekkür.). Fazla bi beklentim yok işte. Şu durumda nasıl bi beklentim olabilir anasını satıyım! Evdeyim lan. Evde.
Hepiniz yeni yıla giriyoruz diye sevinip, eğleniceksiniz de, yeni yıl size gircek haberiniz yok (muhahaha).
Yeni yılınız mübarek olsun okuyucular ya da okuyucu.
(Oğlum yazı ne boktan olmuş lan sanırım çakır keyif olmaya başladım.)
Öptüm sayın gömdüm bayın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.