Bazen, bir şey olur, ve siz ne diyeceğinizi bilemezsiniz.Susmak, daha cazip gelir. Susarsınız.
Susarsınız.
Konuşmaya, anlatmaya, anlaşılmaya, iletişmeye susarsınız.
İçiniz, içinize çekilir sustukça. Siz yine de susmaya devam edersiniz. Çünkü bilirsiniz, konuşsanız "kötü" yine siz olacaksınız. Gözünüzün önünde bir şey olur, siz yine susarsınız. Nedir bu korku mu? Bencillik mi? "Aman bana bir şey olmasın da ne olursa olsun!" mu? Yoksa karşındakini kırmama güdüsü mü? Niye, o seni, canı her istediği an paramparça etmiyor mu da sen onu kırmamak için susuyorsun. İçin içini yiyor, kabuğunun içinde iki büklüm oluyorsun. Kabuğunu bile kırıyor o, sen onu kırmamak için susuyorsun...