<>

Bundan sonra ne yapacağımı bilmiyorsam bir sigara yakıyorum.

Yapacak bir şeyi olmayınca insan, düşünür. Düşünür. Düşünüyorum yine. Bazı şeyler olmasaydı. Bazı şeyler hiç olmasaydı. Bazı şeyler asla olmamış olsaydı. Nasıl olurdu? Düşünüyorum.
Bazılarının asla hayatıma girmemiş olduğunu. Bazılarının hayatına asla girmemiş olduğumu düşünüyorum. Hayatımda ne kadar çok "bazı" olduğunu düşünüyorum.

Bir bardak. İki bardak. Üçüncü bardak. Yedinci mi bardak? Ne ara bu kadar içtim ben? Bunu da düşünüyorum.
Bundan sonra ne yapacağımı bilmiyorsam, bir de içiyorum. İyi gidiyor.
Gidiyor.
Gidiyor-lar.
Ne kadar da çok gidiyorlar. Gitmesenize, diyemiyorum.
Sanırım benim hayatım hep kış. Ve hayatıma hep göçmen kuşlar giriyor. Tutunamıyorlar dallarımda. Yeterli gelmiyorum.

Düşünüyorum.
Bir gün biri beni de sevecek mi?

Benim ki hastalık gibi. Kendimi bildim bileli bir boşlukta düştüğümden, kimi görsem, tutunuyorum. İçimde adını koyamadığım eksikliği kuru dallarla doldurmaya çalışıyorum.
Hepsi babam yüzünden.

İçimdeki kelebekler çoktan öldü. Küle döndü.
Biri gelse. Biri gelse, diye bekliyorum. Gelse ve küllerinden doğsa. Kelebeklerim.
Şarkılar çalıyor. İçkiler bitiyor. Sigaralar yanıyor. Hayaller dumanlara karışıyor. Havaya karışıyor. Karışıyor. Karışıyor, kelimeler kelimelere.
Hayatım kelebeklerimi uçurduğunu sanan sürüyle ahmakla dolu.

Bir hikaye başlıyor. Bitmiyor. Yarım kalıyor.
Sonu gelmemiş bir sürü hikaye var elimde. Atsan atılmaz, satsan satılmaz.

Bundan sonra ne yapacağımı yine bilmiyorum.
Sigara?