Acil. 

Cok acil!

Durumum cok acil!

Hastayim. 

Farenjit olmuşum. 

Doktor öyle söylüyor. 

O ana kadar farenjitin ne olduğunu bile bilmiyordum. 

Ben yalnızca öluyorum sanmıştım. 

Bir iğne yaptılar. 

Devlet hastanesinin acilinde,

O gece,

Ben yalnizca iyilesecegim sanmıştım. 

1 haftayı geckin bir süredir hastayim. 

İyilesemedim. 

4 kez acil. 

Bir türlü ölemedim. 

İlaçlardan mı, benden mı bilmem. 

Manik depresifler gibiyim iyice. 

Popomda bir sürü ufak mor delik var, iğnelerden. 

Sinirlerimin yiprandigini hissedebiliyorum. 

Odaya geldigimde, ilaçları gördükçe, daha da cok hissediyorum. 

Bir de, gercekten söyledikleri o şey doğruymuş:

İnsan, dostunu düşmanını bilmem nesini hastaliginda tanıyor, diye. 

Ben yeterince tanıdım. 

İstanbul'u özlediğimden degil, annem olsa yeter. 

Zaten o yanımda olsa coktan iyilesmistim. 

Bundan sonra, kimseye minnet etmem.