BOŞLUKTA İNECEK VAR

Bir kaç gündür boşluktayım sevgili okuyucu. Hiç bitmeyen bir boşlukta düşüyorum, düşüyorum... Etraf  aydınlık da, pek bir bulanık her yer. Nereye tutunacağımı seçemiyorum. Hayatımın yaşadığım son 1 senesi film şeridi halinde geçiyor gözümün önünden hızlıca. Tutamıyorum şeridi, kaçıp gidiyor ama sürekli başa dönüyor. Beni, onu izlemek zorunda bırakıyor. Aklımı meşgul ediyor ve benim geleceğime bakmamı engelliyor. Panik halinde tutunacak bir yer arıyorum ama her yer bulanık, tutunacak hiçbir yer yok. 

Dün gece 23:20den beri hiç mesaj atmadı, aramadı. Ben hala boşluktayım. Oysa o bana "Kendimi bir yere koymaya çalışıyorum. Senin olduğun ya da olmadığın..." demişti. Sanırım kendini bir "yere" koymadan beni boşluğa itmek ona daha çekici geldi. Ve şimdi de ben o boşlukta ilerlerken beni yalnız bırakmak daha da çekici gelmiş olmalı. Ama kızgın değilim beni bu boşluğa ittiği için. Sadece merak ediyorum neden aramadı hala. Yoksa benim aramamı falan mı bekliyor? Ya da benim korkaklığımdan usandı ve gitti. Sanırım gelmeyecek de. 

Evet boşluktayken kafam pek bir karışık oluyor. Sonu olmayan bir yerde hapsolmanın korkusundan olsa gerek. Ve üşüyorum...

Dinlemek şeysi bu da.