Uykusuz geçen gecenin ardından, gözünü kırpmadan kalktığın sabah da avutmuyormus.
Insan tüm bunlar karşısında sorgulamadan edemiyor.
Aşk, nereye kadar?
Iyiyken, her sey iyi. Ama en ufak bir seyde, kendine laf sürdürmemek için "sevgili"yi ayakları altına alabilen biri için, aşk nereye kadar?
Ağlasan, göz yaslariyla dinecek gibi değil.
Sinirlensen, kırsan döksen, dünya üstünde kırılmayan yalnızca insanların kalpleri kalır.
Sahi,
Kalp, su boktan vucutlarimiza kan pompalamaya yaramıyor mu?
Ne diye bu kadar acıyor ki?
Posted via Blogaway
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.